Open Dag

Zondag 26 mei is het weer open dag. Iedereen is welkom van 10h00 - 16h00 én we hebben weer een verrassing en daarmee bedoelen we niet het water in de weides.

Hoe gaat het met Pierrick

Grote Pier is wat verdrietig nu zijn meisje Alizee over de regenboogbrug gegaan is. Hij eet wat minder, is minder opgewekt en zit gewoon niet zo lekker in zijn vel. Daarom geven we hem extra aandacht!

Of René (hierboven) het gemis van zijn meisje kan goedmaken 😉 denken we niet, maar het helpt altijd. Verder loopt hij lekker in de kudde en die heeft hem al volledig geaccepteerd. Niemand kijkt meer op van die grote reus die zich tussen de kleine ezeltjes doorvlecht. Iedereen is aan hem gewend, maar het is natuurlijk niet hetzelfde.

En Pierrick is een Poitou, dus die moet onbeperkt eten. Nu krijgt hij al 2x per dag extra hooi te eten, maar dat is nog niet genoeg. Dus laten we hem elke dag langs de weg snacken én dat vindt ie wel heel leuk. Elke dag staat hij met zijn neus over de draad te wachten tot iemand met hem gaat wandelen. Met name als andere ezels gaan wandelen dan dringt hij zich bijna door het hek heen: IK OOK!!! 🤣

Jedi knights

Onze ezels zijn net Jedi's. Ze kunnen van afstand dingen bewegen door er alleen maar naar te kijken. Serieus. Ze hoeven maar naar hooi te kijken of het komt al hun richting op. Of staren naar een lege waterbak en voor je het weet zit die weer vol water. Ongelofelijk! Of zijn ze gewoon zo goed in het bespelen van onze vrijwilligers? 🤔 Use the force, Ramses!

Halen en brengen

We hebben Brammetje en Tessa opgehaald en meteen doorgebracht naar een nieuw liefdevol ezeladres. Ze stonden op de wachtlijst om doorgeplaatst te worden wegens verkoop van het bedrijf en op het nieuwe plekje stonden de mensen en vier schapen én vier teddybeertjes op hen te wachten. Dit gaat helemaal goedkomen, daarvan zijn we overtuigd.

Robin en Paultje

Wanneer een ezel verwaarloosd is geweest en daardoor depressief is geworden, dan duurt het erg lang voor ze weer terug vrolijke ezeltjes worden. Maar ondanks dat blijft de veerkracht van ezels zo sterk dat er een moment komt dat ze terugveren. Bij Robin en Paultje is dat moment ongeveer nu, twee jaar nadat we ze teruggehaald hebben.

Weten jullie nog hoe ze terugkwamen? Robin was in twee jaar 30 kg afgevallen en Paultje 20 kg. Robin, die zo verzwakt was dat hij niet meer kon staan, kreeg een infuus aangelegd en we hadden hem in de banden gehangen. Paultje is nu al weer aan het spelen (met Dio op de foto hierboven) en Robin laat zich steeds vaker aaien. Uiteindelijk komt alles goed!

Joyce en Evelien

Oude Joyce was samen met Bartje in de kudde gegaan en volgde hem overal waar hij ging. Maar toen overleed Bartje ineens en liep Joyce totaal onthand ... eh ... onthoefd rond. Evelien stond in haar eentje op een quarantaineweide en vond het allemaal erg spannend. We besloten om Joyce erbij te zetten. Dit bleek zo'n goede match en die twee klikten zo goed, dat de keuze erg gemakkelijk was toen er een paradijslijk nieuw ezeladresje hier vlak in de buurt zich aanbood. Joyce en Evelien zijn samen daar naartoe gegaan en alle ezels zijn nu jaloers.

Bruine Lena

Lena is een bijzondere madam. Ze doet het super in de kudde, maar is duidelijk een leidende merrie. Wanneer één van de dames hengstig is, dan beschermt zij haar tegen de opdringerige jonge gasten. Dat doet ze door de jonge gasten zelf te bestijgen (zoals bij Lancelot hieronder) of door zichzelf aan te bieden zodat de gasten een jonge meid als Cis niet bestijgen. Je ziet niet vaak een ezelin die zo betrokken is met alle andere dames dat zij ze beschermd. Verder is ze ook een enorme kroeler en gek op kleine kindjes. Perfecte madam dus.

Flubbertongen

Oma Flubbertong is en blijft een bijzondere ezel. Ze is niet dement, niet in de war, maar heeft af en toe haar voorkeur. Dan is ze ineens geïnteresseerd in een ezel en dan blijft ze de hele dag die ezel volgen. Zo heeft elke dag weer wat nieuws voor Oma. Soms vragen mensen hoe Oma Flubbertong toch aan haar naam komt. Nou zo dus.

Maar Oma is niet de enige hoor! Want bij nader inzien had Franse Lea ook wel Flubbertong genoemd kunnen worden. Ook bij haar heeft haar tong af en toe een eigen leven en dat gaat dan minutenlang door. Rare jongens die ezels 😅

Chamor en Moefra

Alle oudgedienden (mensen en ezels) kennen Moefra en Chamor nog. Chamor is ons eigen veulentje, geboren uit bonte Moefra en Erin. Maar het gaat niet goed met Chamor. Hij heeft ongelofelijk zwaar koliek gehad en is nu al maanden aan het herstellen. Zijn darmen en/of maag zijn waarschijnlijk beschadigd. We hebben ze tijdelijk terug naar de Ezelshoeve gehaald om hier alle aandacht en expertise aan te geven die we in huis hebben. Gelukkig toont dit weer hoe sterk ezels zijn, maar het wordt nog een lange weg om alles weer goed te krijgen. Wat prachtig was om te zien is dat toen Moefra en Chamor uit de ambulance stapten, Leo en Onyx aan het hek stonden te balken. Uit het oog is niet uit het hart 😍

Ook nu ze in de wei staan, staat Moefra aan het hekje met al onze oudgedienden aan de andere kant. Alsof onze oud kuddeleider zegt: "Okay, ik ben terug en vanaf nu gaan we het zo en zo doen!" Hij heeft ook al meerdere onderling overleggen gehad met Quincet en je merkt dat hij, ondanks dat hij het super heeft waar hij nu staat, het toch wel heel fijn vindt om weer hier te zijn.

Genieten op de hoeve

Zoals bekend hebben wij een B&D, een Bed and Donkeys. Dit is het stageverblijf, maar wanneer er geen stagiaires in zitten kunnen ezelfans het huren voor een paar dagen. De beste recensie is dat bijna iedereen die hier gelogeerd heeft, weer boekt voor het volgende jaar. Want wat is er nou mooier dan hele dagen ezelen. Knuffelen, voeren, wandelen en genieten van het zonnetje (ja dat hebben we ook wel eens hier). Op de foto zie je Mats en zijn vriend Knoxx met Pierrick wandelen. Ook zijn vriend was laaiend enthousiast en wie weet zien we die volgend jaar ook weer terug 😉

Witte Lena

Bij het stukje over Lena hiervoor noemden we haar bruine Lena. Waarom? Omdat we ook een witte Lena hebben. Nu we in de rustige filmpjes de namen van de ezels toevoegen, zie je de minder opvallende ezels steeds vaker terugkomen. Zo ook witte Lena en Marie. Deze ezeltjes kwamen hier terug en waren totaal contactarm naar mensen. In de kudde deden ze het goed, maar van mensen moesten ze niets hebben. Net als Robin en Paultje beginnen ook zij nu langzaam terug te veren. Steeds vaker kun je Lena al aanhalen en Marie loopt ook niet meer weg. Die veerkracht blijft ons verrassen.

Mama en Tinkerbel

In december hadden we Mama en Tinkerbel doorgeplaatst en we wisten toen niet zeker of Mama weer drachtig was. Ze kwam uit een inbeslagname en daar had ook een hengst bij gestaan. Dus zijn we maar eens op bezoek gegaan. Nou Mama is heel hoog zwanger! Voor de zomer zal Tinkerbel een broertje of zusje krijgen. Tinkerbel was als een heel klein prutske hier weggegaan maar door de goede zorgen van Olivier is het al een hele dame aan het worden.

Introvert versus extravert

Hoe ezels, net als mensen, enorm van karakter kunnen verschillen. Mooie Max is een ezel van heel veel laagjes. Veel mensen komen niet met hem in contact, terwijl hij de diepste ogen van alle ezels heeft. Vaak zijn het introverte mensen die wel het contact met hem kunnen maken. Alsof ze die eigenschap in elkaar herkennen.

Liv daarentegen is juist extravert. Die komt haar aandacht wel halen en omdat ze geen opvoeding van een moeder heeft gehad (flessenveulen) denkt ze vaak dat de mens haar kudde is en niet de ezels. Maar ze dringt zich op en maakt het af en toe wat moeilijk om met een kruiwagen naar de ruif te lopen. Dat eten is toch voor haar?

Onbevangen kinderen

Vaak vinden kinderen de ezels nog wat spannend en duurt het een tijdje voordat ze echt met de ezels durven te knuffelen. Maar soms komen er kinderen die zo onbevangen zijn dat ze zonder enige angst of schroom uitgebreid met elke ezel knuffelen. Sjaakie vindt dat helemaal prima. Hoewel onze oude man heerlijk lag te rusten, vond hij de knuffels van Faith en Fenna helemaal okay!

Hoe gaat het met ...

Quincet en El Niño doen het prima samen. El Niño is zó rustig geworden dat we ons bijna zorgen maken (nee hoor 😂), maar nu Pierrick in de kudde loopt is de hengst in Quincet wel wat sterker geworden. Bij elkaar zetten is geen optie omdat Quincet oude Pierrick dan eerst op zijn nummer gaat zetten om duidelijk te maken wie hier de grote jongen is. Het is sowieso bijzonder dat wij drie Poitou heren hebben van boven de 20 jaar. Je hoort heel vaak dat Poitou's niet zo oud worden, maar onze drie giganten zijn nog niet oud. Ze zien eruit alsof ze in de kracht van hun leven zitten en we hopen nog vele jaren van hen te genieten!

Het ezelsbruggetje

Soms staan ezels voor een uitdaging. Zo ook Bobby en Timmy, waar een bruggetje gebouwd was tussen de twee locaties waar ze kunnen grazen. Tja, daar gaan we echt niet overheen! De nieuwe eigenaren hebben er, samen met de oud eigenaresse van Bobby en Timmy, een project van gemaakt. Een hele middag oefenen met snoepjes en variaties zoals Bobby aan de ene kant zetten en Timmy aan de andere kant. Het heeft daadwerkelijk een middag geduurd, maar met succes. Bobby en Timmy lopen nu vanzelf over het bruggetje heen en weer. Geduld en Liefde does the trick.

Wandelen met de oudjes

Als er tijd over is dan mogen de vrijwilligers gaan wandelen met een ezel. Nou ja ... wandelen. Meestal is dit naast de ezel staan, terwijl die aan het snacken is van het hoge gras langs de kant van de weg. Maar op mooie dagen is dit een heerlijke bezigheid en met name de ezeltjes die wat extra voer kunnen gebruiken zijn hier heel blij mee. Op de foto hieronder zie je wat wij dus met 'wandelen' bedoelen 😏

Stilte voor de storm

In de drukte van de voorbereidingen voor de vrijwilligers dag en onze open dag is het heerlijk om er soms even tussenuit te gaan. Even scharrelen met Pierrick en met Lola en gewoon voor je uitstaren naar de wolkjes, de akker, de vogels met het geluid van een knagende Poitou naast je. Heerlijk.

Ons leuke Jaarverslag

Deze week is het jaarverslag naar al onze ezelfans gestuurd. Mocht je het niet ontvangen hebben, check dan even je 'ongewenste mail' of je spambox. Sommige postbussen houden het bestand ook tegen omdat het te groot is. Wil je hem alsnog hebben, stuur dan een e-mailtje.

Franse Lea en Liesje

Franse Lea en Franse Liesje zijn heel bijzondere ezels, waarover we heel lang getwijfeld hebben of we ze zouden doorplaatsen. Het zijn ezels die 'gezien' moeten worden, op waarde geschat. Deze maand hebben we de perfecte match gevonden. Dit is wat wij elke keer weer doen: matchmaking. En dit keer waren er mensen die precies de juiste match voor Liesje en Lea zijn. Hier gaan ze de persoonlijke aandacht krijgen die ze nodig hebben. Eind mei zullen we ze naar hun nieuwe adresje brengen. Afscheid nemen van mooie Liesje zal moeilijk zijn voor P-P. Zie foto hieronder.